Belbin is een model en als zodanig beschrijft het een vereenvoudigde opvatting van de wekelijkheid, in de hoop die beter te kunnen begrijpen en hanteren. Een belangrijke vraag bij het werken met modellen is de vraag in hoeverre ze ‘waar’ zijn. Het antwoord dat ze wetenschappelijk onderbouwd zijn, lijkt dan een aantrekkelijk en veelbelovend begin van een bevestiging. Toch is het maar de vraag of dat echt zo is. Ieder model is per definitie een versimpeling van de werkelijkheid en kan alleen maar ‘waar’ zijn in de context waarvoor het is bedoeld. De praktische toets is uiteindelijk of een model bruikbaar is voor jouw doel. De relatie tussen een model en de beschreven werkelijkheid kun je vergelijken met hoe je een landkaart gebruikt. Je begrijpt meteen dat de landkaart niet het gebied is, maar een (welbewust) beperkte afbeelding daarvan. Zo’n kaart heeft als doel een bepaald aspect van de werkelijkheid te begrijpen. Bijvoorbeeld hoe je per metro van A naar B komt, waar musea of restaurants te vinden zijn, hoe de stad historisch gegroeid is. Of hoe je je weg naar huis terug kan vinden als je verdwaald bent. De kaart, het model, zul je uiteindelijk beoordelen op de vraag of dat er mee lukt… Dat neemt niet weg dat je als ontwerper en gebruiker van een model de verantwoordelijk hebt er voor te zorgen dat het zo goed, zo ‘waar’ en zo bruikbaar mogelijk is in de context van het doel dat je er mee hebt. Degelijk, oorspronkelijk en (zo) onafhankelijk (mogelijk) wetenschappelijk onderzoek kan daar alleszins bij helpen. Wat Belbin betreft kan daarvoor aan drie verschillende soorten onderzoeken worden gerefereerd. Als basis voor het ontstaan van het model, naar de psychometrische kwaliteiten van het meetinstrument en over de vraag of Belbin ook echt ‘werkt’, het effect dat het heeft en het doel dat je ermee bereikt

1. Onderzoek aan de basis van het ontstaan en de conceptualisatie van het model De Belbin methodiek is gebaseerd op een negen jaar durend empirisch onderzoek aan de Henley Business School, waar Belbins onderzoekteam de factoren onderzocht die bepalend zijn voor het succes of falen van en team. Het correleren van input-, output- en procesgegevens (testscores van de teamleden, gedragsobservaties en de geboekte resultaten in het spel), leidde tot de identificatie van de negen teamrollen en tot het inzicht in de betekenis van hun onderlinge samenstelling en interacties. In zijn eerste boek “Management Teams, why they succeed or fail”’ beschrijft Belbin zijn opeenvolgende hypothesen en experimenten in detail en laat hij zien hoe hij tot zijn conclusies kwam. Diverse artikelen vertellen het verhaal van zijn oorspronkelijke onderzoek.
2. Onderzoek naar de kwaliteit van het meetinstrument Interplace De oorspronkelijke testserie die Belbin gebruikte om teamrollen te analyseren, werd in de loop van de jaren 90 vervangen door Interplace, een online 360* feedback test, waarvan inmiddels een 8^ste versie in de markt is. De Nederlandse vertaling (en bewerking) daarvan, verscheen in 1998. In 2003 werden de validiteit en betrouwbaarheid van deze test uitgebreid onderzocht door de Universiteit van Amsterdam. De data van ruim 1400 personen werden daarin meegenomen, evenals hun scores op de oorspronkelijke testserie. De resultaten van het onderzoek toonden aan dat alle drie de onderdelen van Interplace redelijk goed tot goed voldoen aan de gestelde psychometrische eisen en dat de uitkomsten als ‘robuust en stabiel’ konden worden getypeerd.In 2010 verscheen een verslag van dit onderzoek in het European Journal of Work and Organizational Psychology.  
3. Onderzoek naar het effect van Belbin trainingen Begin 2022 verscheen het verslag van een tweejarig onderzoek aan de Universiteit van Baskenland, waarin werd onderzocht welke effecten het toepassen van Belbin heeft op de resultaten van projectteams. Men vergeleek de prestaties van teams die een Belbin training hadden ontvangen en tevens op basis van Belbin waren samengesteld bij het Project Based Learning (PBL) met een controlegroep die geen of andere teamtrainingen hadden ontvangen. De resultaten waren op alle niveaus significant: Belbin teams presteerden beter en werkten beter samen. De studenten gaven aan veel geleerd te hebben over zichzelf én over anderen en al doende hun samenwerkingsvaardigheden te hebben vergroot. Voor een uitgebreid verslag dan dit onderzoek klik hier.